Genomineerd voor de 2021 Rhysling Award
Elke dag passeer ik de arboreale wacht
zijn talrijke eeuwigdurende ogen
geopend, alle richtingen uitkijkend
die bramen van geknoopt hout
geplooide cellulose, bruin en dof
maar niettemin ogen
Ze veranderen nooit, maar wat is een knipoog
in de tijd van het lange leven van een boom
het kan een maand duren, of een zucht
honderd jaar, en we hebben geen tijd
voor willekeurige beschouwingen.
De boom vol ogen is een constante waarnemer
maar geen vogel, geen nest, geen knagend insect
bezwaart zijn takken in de zomer
ze zijn bedrieglijk groen
met bladeren die de ogen beschaduwen
Is het een eeuwige toeschouwer die ons beschermt
tegen ongeziene interdimensionale duivels
of staart hij ons dag en nacht aan
in onze gedachten gravende
onze nacht-dronken dromen
Is het een schildwacht die ervoor zorgt
dat we niet uit onze kooi ontsnappen
Als we het de Boom konden vragen
zouden we nooit het antwoord horen
dat een week zou kunnen duren
of duizend jaar om in onze geest te sijpelen.
Gisteren passeerde ik de boom opnieuw
elk van zijn gevlochten ogen was gesloten
zijn plicht gedaan, nu in slaap hopen we
in slaap, of bang om onze ondergang te aanschouwen
© 2020 Colleen Anderson. Vertaling Goran Lowie. Oorspronkelijk gepubliceerd in The Literaty Hatchet, juni 2020.
Colleen Anderson
De verhalen en gedichten van Colleen Anderson zijn verschenen in meer dan 250 publicaties, waaronder Polu Texni, Lite Lit One, en Really System. Ze bewerkt verhalenbundels en heeft zelf een kortverhalenbundel.
Be First to Comment