Het internet is geobsedeerd met katten. Van de proto-memes in de vorm van Grumpycat , nyancat en lolcats, tot de held van de vakbonden Jorts en de ‘vibing’ cat die vooral op Discord grote populariteit kent als emoji. De kat is een onlosmakelijk onderdeel van de internetcultuur. “Kattenfoto’s, alsjeblieft” verscheen voor het eerst in 2015 in Clarkesworld en won uiteindelijk de Locus en Hugo Award voor beste kortverhaal. Naomi Kritzer schreef uiteindelijk zelfs twee heuse young adult boeken gebaseerd op het verhaal, Catfishing on CatNet en Chaos on CatNet, die op hun beurt genomineerd werden voor verschillende prijzen.
Het verhaal gaat niet alleen in op die katten-obsessie van het internet, maar verkent ook veel dieper de interessante en vaak feilbare mensen die die kattenfoto’s online zetten. Het is een bedrieglijk verhaal, vol humor.
Naomi Kritzer was al even actief in het genre, maar haar boeken verkochten al enkele jaren niet meer zo goed en met de financiële crisis van 2008 leek haar carriere bijna helemaal voorbij. Deels door Kattenfoto’s, alsjeblieft heeft ze weer aan populaireit gewonnen.
Haar inspiratie voor Kattenfoto’s, alsjeblieft? Ze gebruikt een Android gsm en op een dag begon Google heel hulpvaardig te suggereren dat een bepaald gebouw waar ze dagelijks passeerde haar werkplek was. Als ze de Google Now app opende, toonde die haar een kleine kaart van het gebouw en kreeg ze de vraag “Is dit je werkplek?” met een knop waarop ze kon klikken om te zeggen “ja Google, je hebt het gevonden!”. Ze werkte niet in dit gebouw, maar nadat Google het haar constant vroeg zocht ze vacatures op omdat ze dacht “Goh, misschien weet Google wel iets wat ik niet weet, misschien moet dit mijn werkplek zijn!”. Ze vond er geen jobs waarvoor ze gekwalificeerd was, maar ze vond het heel amusant om te doen alsof de toevallige eigenaardigheden van haar telefoon een poging waren van een AI om haar te manipuleren. Dit, en de obsessie van het internet met kattenfoto’s, en voila- een verhaal was geboren.
Naast de welverdiende aandacht die ze krijgt voor haar fictie krijgt ze de laatste tijd ook veel aandacht voor haar politieke werk. Ze geeft vaak verslag over lokale verkiezingen op haar blog. Ze begon hiermee omdat ze ooit eens ging stemmen en ontdekte dat er eigenlijk een heel aantal kandidaten waren waarover ze niets wist.
De volgende keer deed ze van tevoren onderzoek. Ze googelde alle kandidaten om te zien wie er geschikt en gekwalificeerd was en wie niet. Aanvakelijk deed ze dit eerst voor haarzelf, maar ze blogde en had een paar plaatselijke vrienden waarvoor ze het online zette. Binnen een jaar of twee had ze vrienden die volledig vertrouwden op haar berichten. Nu heeft ze een heel groot plaatselijk publiek. Haar grootste doel is om mensen te laten stemmen in lokale verkiezingen, en vooral om dat op een bewuste manier te doen.
In een interview stelde de interviewer ooit de vraag wat haar ergste droom ooit was. Ze beschreef een bizarre droom die haar doodsbang maakte, toen ze ongeveer vijf jaar oud was. Ze droomde dat ze naar een winkelcentrum ging met een vriend en de moeder van die vriend. Ze hadden een rare trekkar bij hun en de moeder van de vriend zei iets van “Oke, ik heb dit oude ding niet meer nodig- ik heb nu een nieuwe, moderne winkelwagen.” De trekkar werd boos en begon, laten we zeggen, zijn behoefte te doen. De stront vulde het winkelcentrum terwijl ze in doodsangst wegliepen. Ze probeerde ergens op te klimmen om uit een raam te ontsnappen toen ze wakker werd. Deze droom zorgde voor een diepe angst voor levenloze voorwerpen waarvan het leek dat ze wel eens kwaad zouden kunnen worden. Thuiskomen van een avondje uit met haar ouders, terwijl ze de koelkast hoorde draaien wanneer ze het huis binnenkwamen? Angstaanjagend.
Zo, dat is Naomi Kritzer in een notendop… Je kan haar vinden op Twitter @NaomiKritzer en op haar website naomikritzer.com.
Goran Lowie
Goran Lowie is een ace/aro leerkracht Niet-Confessionele Zedenleer in het plattelandse Diksmuide. In zijn verwoede pogingen om aan zijn halfdode geboortedorp te ontsnappen is hij uiteindelijk bij speculatieve fictie en gedichten beland. Hij betreurde het gebrek aan aandacht voor de internationale speculatieve kunsten in de lage landen zodanig dat hij besloot om dit magazine op te richten.
Zijn echte obsessie met het genre begon met de overgelijkbare werken van Ursula K. Le Guin, en zijn hart bleef daar voor eeuwig. Andere favoriete auteurs zijn o.a. Patricia A. McKillip, Mary Soon Lee, John Wiswell, Robert Silverberg en Italo Calvino. Je kan hem vinden op Twitter @GoranLowie, waar hij vooral in het Engels tweet over vanalles en nog wat, maar vooral eigenlijk dingen die niet het tweeten waard zijn.
Be First to Comment